قطعا انتقادات قابل توجهی به مجموع آثار و فیلم های سینمایی و یا سریال هایی که برادران محمودی تا به امروز ساخته و تولید نموده اند وارد است و بدون تردید فیلم سینمایی «مردن در آب مطهر» نیز اثری پُر اشکال و با محتوای سیاه و تلخ است که نه تنها به نقد ایران و شرایط بد مهاجران افغان در ایران می پردازند؛ بلکه همچون بسیاری از تولیدات سینمای امروزه که اتفاقا توسط چهره های سینمایی منوالفکر تولید و عرضه می شوند، سعی دارد تا عمق فلاکت و بدبختی را در جامعه ایران به تصویر کشیده و مرثیه ای شود برای تغییر ذهنیت مثبت انسان افغانی؛ پروژه ای در راستای ایجاد عقده از انسان ایرانی و تبع آن سبک زندگی اسلامی و ایرانی در ذهن ایشان و از این جهت است که هیچ منتقد منصفی نمی تواند از لحاظ محتوی، تفاوتی میان ژانر فلاکت حاکم بر «مردن در آب مطهر» با سایر تولیدات سینمای روشنفکری، بالاخص در سال های اخیر قایل شود.

فیلم سینمایی «مردن در آب مطهر» مرثیه ای برای مهاجران افغان است که در آن همچون سایر تولیدات اجتماعی در صنعت سینمای ایران اکثر ایرانی ها موجوداتی بی وجدان نشان داده شده که انواع و اقسام سو استفاده ها را البته این بار از افغانی ها می کنند. اثری که در بسیاری از مواقع فرم داستان گویی آن شبیه سریال های تلویزیونی می شود. سریال هایی که یک مورد از آن را این دو برادر با بودجه صدا و سیما تجربه نمودند. سریال هایی که به راحتی می توان خیلی از صحنه های آن را حذف کرد و در عین حال هیچ خللی در داستان آن وارد نشود. اثری که از نظر کیفیت تصویر از وجه مطلوبی برخوردار نبوده و این همه در حالی است که برادران محمودی با ساخت فیلم سینمایی «مردن در آب مطهر» نشان دادند که همان مسیری را در صنعت سینما طی می کنند که اسلاف منوالفکر ایشان همچون صدیق برمک ها طی نموده و یا امثال رسول اف ها پیگیر آن می باشند و از منظر انصاف همانگونه که تفاوتی میان هجمه صدیق برمک و رسول اف به مبانی سبک زندگی اسلامی نمی توان یافت؛ قطعا نمی توان تفاوتی میان ژانر فلاکت موجود در آثاری همچون «مردن در آب مطهر» و یا «لرد» قایل گردید و البته هم ایرانی ها و هم افغانی ها به خوبی نقشه شوم دشمنان را در ایجاد اختلاف میان این دو ملت دوست و همواره برادر فهمیده و بر خلاف پروژه اختلاف برانگیزانه ای که «مردن در آب مطهر» به دنبال آن هستند، همچنان بسیاری از مردم ایران افغان ها را از خود می دانند و هیچگاه به چشم خارجی به آنان نمی نگرند.

پس باید توجه داشت که اگر بنابه نقد و سپس پاسخگویی باشد، در وهله اول این مسئولان سینمایی و بالاخص مدیران بنیاد سینمایی فارابی در مسیر تولید فیلم هستند که باید پاسخگو باشند که چگونه است که بودجه های بیت المال را خرج تولید فیلم هایی می کنند که با سیاست های کلان جمهوری اسلامی همخوانی ندارد! مسئولانی نادان و کم فهم که حال ژست روشنفکری به خود گرفته اند و یحتمل اعتدال طلب شده اند! البته بهتر است که این احتمال نفهمی و نادانی را بپذیریم چرا که با رد این فرضیه به اجبار و اکراه باید نفوذی بودن و یا تحت تاثیر نفوذی ها بودن مسئولان را متصور شویم! آقایان محترمی که یا می دانند «مردن در آب مطهر» ها منجر به تزریق تنفر و شکاف بین دو ملت ایران و افغانستان می شود که در این صورت با کمک به تولید چنین آثاری در راستای پروژه دشمنان عمل نموده اند و یا نمی دانند و مصادر فرهنگی کشور را به صورتی غصب نموده و تنها به واسطه حب مقام این مصادر را به تصرف خود در آورده اند! پس عموم این جُهال و یا نفوذی های مستقر در مناصب فرهنگی و سینمایی کشور می بایست مورد مواخده قرار گیرند و از ایشان پرسیده شود که آیا سیاست های کلان جمهوری اسلامی در مورد ملت رنج دیده افغانستان همین گونه است که شما حضرات در شوراهای نظارت و ارزشیابی خود مجوز ساخت آن را صادر فرموده اید؟! اگر به ذهن های بسته و بنفش پوش تان نمی خواهید فشار بیاورید ببینید شرایط امروز منطقه را! تجربه عراق را که چگونه رسانه ها تمرکز نموده اند تا انسان ایرانی را از برادر عراقی خود جدا نمایند و ایشان را به یکدیگر بدبین سازند! پس چرا با مجوزهای خود در حال تکرار این تجربه با برادران افغانی هستید؟!